ماده 230 قانون آیین دادرسی کیفری

متهمی که برای او قرار تامین صادر و خود ملتزم شده یا وثیقه گذاشته است، در صورتی که حضورش لازم باشد، احضار می‌شود و هرگاه ثابت شود بدون عذر موجه حاضر نشده است، در صورت ابلاغ واقعی اخطاریه، وجه التزام تعیین شده به دستور دادستان اخذ و یا از وثیقه سپرده شده معادل وجه قرار ضبط می‌شود.

چنانچه متهم، کفیل معرفی کرده یا شخص دیگری برای او وثیقه سپرده باشد به کفیل یا وثیقه‏ گذار اخطار می‌شود که ظرف یک‌ماه متهم را تحویل دهد.

در صورت ابلاغ واقعی اخطاریه و عدم تحویل متهم، به دستور دادستان، حسب مورد، وجه الکفاله اخذ و یا از وثیقه، معادل وجه قرار، ضبط می‌شود.

دستور دادستان پس از قطعیت، بدون صدور اجرائیه در اجرای احکام کیفری و مطابق مقررات اجرای احکام مدنی اجراء می‌شود.

تبصره – مبلغ مازاد بر وجه قرار وثیقه، پس از کسر هزینه‏ های ضروری مربوط به اجرای دستور، به وثیقه‏ گذار مسترد می‌شود.

ماده 231 قانون آیین دادرسی کیفریماده 229 قانون آیین دادرسی کیفری

تفسیر ماده 230 قانون آیین دادرسی کیفری

نکته 1- متهمی که در اثر صدور قرار تامین، ملتزم شده یا وثیقه تودیع کرده، با ابلاغ احضاریه (اعم از ابلاغ واقعی یا قانونی) ملزم به حضور است.

در صورت صدور قرار کفالت یا وثیقه، با ابلاغ اخطاریه به کفیل یا وثیقه گذار مبنی بر حاضر نمودن متهم، (اعم از ابلاغ واقعی یا قانونی) آن‌ها ملزم به حاضر نمودن متهم هستند.

اما به کار انداختن ضمانت اجرای این قرارها، به صورت دستور پرداخت وجه یا ضبط وثیقه، مشروط به این است که ابلاغ احضاریه یا اخطاریه، حسب مورد، ابلاغ واقعی یعنی ابلاغ به خود شخص بوده باشد. ابلاغ به وکیل، ابلاغ واقعی محسوب می‌شود.[1]

در صورت وجود شرایط ماده 231 (مانند تغییر نشانی محل اقامت به منظور عدم امکان ابلاغ واقعی)، ابلاغ قانونی برای اخذ وجه الکفاله یا ضبط وثیقه کافی است.