ماده 1320 قانون مدنی

شهادت بر شهادت در صورتی مسموع است که شاهد اصل وفات یافته یا به واسطه مانع دیگری مثل بیماری و سفر و حبس و غیره ‌نتواند حاضر شود.

تفسیر ماده 1320 قانون مدنی

+ شهادت بر شهادت عبارت از آن است که کسی آنچه را که از دیگری در خارج شنیده است در دادگاهی گواهی دهد.[1]

+ شهادت بر شهادت در مواردی که شهادت اصلی می‌تواند دلیل بر دعوی قرار گیرد معتبر خواهد بود.[1]

+ شهادت بر شهادت فقط در موارد زیر معتبر است:

1) در مواردی که شاهد اصلی وفات کرده باشد.

2) در صورتی که شاهد اصلی به واسطه مانعی نتواند در جلسه دادگاه حاضر گردد، مانند بیماری و حبس و امثال آن.[1]