ماده 135 قانون مدنی

درخت و حَفیره و نَحو آنها که فاصل مابین املاک باشد در حکم دیوار مابین خواهد بود.

تفسیر ماده 135 قانون مدنی

+ حفیره: گودال

+ درخت، حفیره، نرده، میله و امثال آن نیز ممکن است فاصل بین دو ملک قرار گیرد. در این صورت آنها در حکم دیوار مابین خواهند بود. یعنی هرگاه قرینه بر اختصاصی بودن آن موجود است اختصاصی و الا مشترک شناخته می‌شود خواه قرائن از دو طرف باشد یا اصلا قرینه موجو نباشد.[1]

+ قرینه اختصاصی بودن درختانی که فاصل بین دو ملک قرار دارد نهری است که از پهلوی آن می‌‎گذرد و آن نهر عموما در طرف ملکی حفر شده که درختان متعلق به مالک آن هستند و همچنین خاکریز حفیره می تواند قرینه اختصاصی بودن آن دو قرار گیرد چنانکه مرسوم است خاک نهر و حفیره اغلب در ملکی ریخته می شود که نهر و حفیره متعلق به آن است.[2]