ماده 192 قانون مدنی

در مواردی که برای طرفین یا یکی از آنها تلفظ ممکن نباشد اشاره که مُبَیِنِ قصد و رضا باشد کافی خواهد بود.

تفسیر ماده 192 قانون مدنی

+ در مواردی که طرفین یا یکی از آنها از ادای کلمات و به کار بردن الفاظ عاجز باشند، در اینصورت اشاره برای بیان قصد کافی است.[1]

+ مثلا در موردی که یک طرف معامله، کر و لال باشد ولی طرف او تکلم می کند می توانند مقصود خود را به وسیله اشاره به یکدیگر بفهمانند.[2]