قانون مدنی
ماده 192 قانون مدنی
قانون مدنی » جلد اول: در اموال » کتاب دوم: در اسباب تملک » قسمت دوم: در عقود و معاملات و الزامات » باب اول: در عقود و تعهدات به طور کلی » فصل دوم: در شرایط اساسی برای صحت معامله » مبحث اول: در قصد طرفین و رضای آنها
در مواردی که برای طرفین یا یکی از آنها تلفظ ممکن نباشد اشاره که مُبَیِنِ قصد و رضا باشد کافی خواهد بود.
تفسیر ماده 192 قانون مدنی
+ در مواردی که طرفین یا یکی از آنها از ادای کلمات و به کار بردن الفاظ عاجز باشند، در اینصورت اشاره برای بیان قصد کافی است.[1]
+ مثلا در موردی که یک طرف معامله، کر و لال باشد ولی طرف او تکلم می کند می توانند مقصود خود را به وسیله اشاره به یکدیگر بفهمانند.[2]
منابع
1. صفایی، سید حسین، قواعد عمومی قراردادها، ص 76، تهران، انتشارات میزان.
2. امامی، سید حسن، حقوق مدنی، ج 1، ص 228، تهران، انتشارات اسلامیه.