ماده 221 قانون مدنی

اگر کسی تعهد اقدام به امری را بکند یا تعهد نماید که از انجام امری خودداری کند در صورت تخلف مسئول خسارت طرف مقابل است‌ مشروط بر اینکه جبران خسارت تصریح شده و یا تعهد عرفاً به منزله تصریح باشد و یا بر حسب قانون موجب ضمان باشد.

تفسیر ماده 221 قانون مدنی

+ در صورتی که در اثر عدم انجام تعهد یا تاخیر آن خسارتی به متعهدله متوجه شود او می‌تواند آن را از متعهد بخواهد زیرا خسارت مزبور در اثر عدم انجام تعهد در موعد مقرر که متعهد ملزم به انجام آن بوده متوجه متعهدله شده است و طبق قاعده عقلی، هر کس به دیگری ضرری وارد آورد باید آن را جبران نماید لذا متعهد باید آن را به متعهدله بپردازد.[1]

+ خسارت در این ماده به معنی ضرر استعمال شده است. خسارت به معنی چیزی که برای جبران ضرر داده می‌شود نیز آمده است.[1]

+ کلمه «خسارت» در حقوق به دو معنی استعمال شده است: گاهی آن را به معنی ضرر استعمال می‌کنند و گاهی نیز آن را به معنی چیزی که برای جبران ضرر پرداخت می‌شود به کار می‌برند. قانونگذار هنگامی که از خسارت حاصله از عدم اجرای تعهد یا «جبران خسارت» سخن می‌گوید، کلمه را به معنی اول به کار برده است و هنگامی که از «تادیه خسارت» بحث می‌کند (مواد 227 و 229 قانون مدنی) معنی دوم را اراده کرده است.[3]

+ مسئولیت قراردادی عبارت است از التزام متعهد به جبران خسارتی که در نتیجه عدم اجرای قرارداد به طرف او وارد می‌شود.[2]