ماده 241 قانون مدنی
قانون مدنی » جلد اول: در اموال » کتاب دوم: در اسباب تملک » قسمت دوم: در عقود و معاملات و الزامات » باب اول: در عقود و تعهدات به طور کلی » فصل چهارم: در بیان شرایطی که در ضمن عقد میشود » مبحث دوم: در احکام شرط
ممکن است در معامله شرط شود که یکی از متعاملین برای آنچه که به واسطه معامله مشغولالذمه میشود رهن یا ضامن بدهد.
تفسیر ماده 241 قانون مدنی
+ شرط دادن رهن یا ضامن از اقسام شرط فعل است و پس از معامله مشروط علیه باید مالی را که از حیث ارزش بتوان وثیقه دین قرار داد به رهن گذارد و یا ضامنی که دارای اعتبار کافی باشد معرفی کند تا ضمانت او را بنماید. در صورتی که مشروط علیه عمل به شرط نکند و اجبار او هم ممکن نباشد، مشروط له میتواند معامله را بر هم زند.[1]
+ از مصادیق شرط فعل تعهد به دادن رهن یا ضامن برای دین است. ضمانت اجرای این شرط در مواد 242 و 243 قانون مدنی مقرر شده است.[2]
منابع
1. امامی، سید حسن، حقوق مدنی، ج 1، ص 346، تهران، انتشارات اسلامیه.
2. صفایی، سید حسین، قواعد عمومی قراردادها، ص 216، تهران، انتشارات میزان.