ماده 391 قانون مدنی
قانون مدنی » جلد اول: در اموال » کتاب دوم: در اسباب تملک » قسمت دوم: در عقود و معاملات و الزامات » باب سوم: در عقود معینه مختلفه » فصل اول: در بیع » مبحث چهارم: در آثار بیع » فقره سوم: در ضمان درک
در صورت مُستَحَقلِلغِیر بر آمدن کل یا بعض از مبیع، بایع باید ثمن مبیع را مُستَرَد دارد و در صورت جهل مشتری به وجود فساد، بایع باید از عهده غَرامات وارده بر مشتری نیز برآید.
تفسیر ماده 391 قانون مدنی
+ مقصود از غرامات: هزینههایی است که مشتری بر اثر معامله متحمل شده است، مانند هزینه دلالی و خرج محضر و حمل و نقل و هزینههای لازم برای نگاهداری مبیع متعلق به غیر.[1]
محدودیت در دسترسی کامل به این نوشته
دسترسی کامل به این نوشته برای اعضای ویژه بهاداد در نظر گرفته شده است.
نکته: برای تحقق ضمان درک مبیع، تسلیم ثمن به بایع (فضول) از طرف مشتری (اصیل) شرط است.(ارشد 97)
نکته: ضمان بایع در صورت درک مبیع، رد ثمن معامله است.
مرتبط: رای وحدت رویه شماره ۷۳۳ مورخ ۱۳۹۳/۷/۱۵ هیات عمومی دیوان عالی کشور
سوالات چهارگزینهای
سوال) به موجب منطوق رای وحدت رویه شماره 733 هیات عمومی دیوان عالی کشور در باب ضمان درک کدام مورد در خصوص تعهد فروشنده فضولی صحیح است ؟ (وکالت 94)
1) باید علاوه بر ثمن، قیمت روز مبیع را به مشتری مسترد کند.
2) باید ار باب تعهد استرداد ثمن، کاهش ارزش ثمن را جبران کند.
3) باید بر مبنای تعهد پرداخت غرامت، کاهش ارزش ثمن را جبران کند.
4) باید با رعایت ماده 522 قانون آیین دادرسی مدنی، خسارت تاخیر را پرداخت کند.
پاسخ سوال
پاسخ: گزینه 3
منابع
1. صفایی، سید حسین، قواعد عمومی قراردادها، ص 203، تهران، انتشارات میزان.
2. امامی، سید حسن، حقوق مدنی، ج 1، ص 540، تهران، انتشارات اسلامیه.