ماده 518 قانون مدنی
قانون مدنی » جلد اول: در اموال » کتاب دوم: در اسباب تملک » قسمت دوم: در عقود و معاملات و الزامات » باب سوم: در عقود معینه مختلفه » فصل پنجم: در مزارعه و مساقات » مبحث اول: در مزارعه
مُزارعه عقدی است که به موجب آن احد طرفین زمینی را برای مدت معینی به طرف دیگر میدهد که آن را زراعت کرده و حاصل را تقسیم کند.
تفسیر ماده 518 قانون مدنی
+ مزارعه مصدر باب مفاعله از زرع میباشد و معنی آن کشت کردن دو نفر با یکدگیر است.[1]
+ تعریف مزارعه: معاملهای است که، به منظور زراعت و شرکت در محصول، بین مالک زمین یا منافع آن با عامل زرع برای مدت معین انجام میشود. حصه مشاع مزارع و عامل از محصول و التزام به تهیه سایر عوامل زرع به تراضی معین خواهد شد.[3]
+ از نظر تحلیل حقوقی، مزارعه شرکتی است بین مالک (مزارع) و زارع (عامل) که از یک طرف انتفاع از زمین و از طرف دیگر کار به عنوان سرمایه گذارده میشود و عوامل لازم دیگر را برای کشت یکی از طرفین نیز عهدهدار میگردد و محصولی که به دست میآید مانند سود شرکت، به نسبتی که طرفین با یکدیگر قرار میدهند بین خود تقسیم میکنند.[1]
محدودیت در دسترسی کامل به این نوشته
دسترسی کامل به این نوشته برای اعضای ویژه بهاداد در نظر گرفته شده است.
منابع
1. امامی، سید حسن، حقوق مدنی، ج 2، ص 162، انتشارات اسلامیه.
2. کاتوزیان، ناصر، عقود معین، ج2، ش 2، انتشارات گنج دانش.
3. کاتوزیان، ناصر، عقود معین، ج2، ش84، انتشارات گنج دانش.
4. کاتوزیان، ناصر، عقود معین، ج2، ش87، انتشارات گنج دانش.