ماده 1019 قانون مدنی

حکم موت فرضی غایب در موردی صادر می‌شود که از تاریخ آخرین خبری که از حیات او رسیده است مدتی گذشته باشد که عادتا‌ چنین شخصی زنده نمی‌‌ماند.

تفسیر ماده 1019 قانون مدنی

+ بنابر مستفاد از ماده ۱۰۱۹ قانون مدنی ورثه غایب مفقودالاثر می‌توانند هرگاه از تاریخ آخرین خبری که از حیات او رسیده مدتی گذشته باشد که عادتا شخص غایب زنده فرض نمی‌شود از دادگاه خانواده (طبق ماده ۴ قانون حمایت خانواده) درخواست صدور حکم موت فرضی غایب را بنماید.[1]

+ ماده ۱۰۱۹ قانون مدنی تشخیص مدت زمان برای صادر شدن حکم موت فرضی را به عرف واگذار نموده و چنانچه دیده می‌شود نظر عرف به اعتبار وضعیت مزاجی و محلی که آخرین مرتبه خبر حیات او از آنجا رسیده و موقعیتی را که آن محل داشته متفاوت می‌باشد. چون تشخیص عرف نسبت به امر واحد با شرایط متحد در بسیاری از موارد متفاوت می‌باشد مخصوصا در این امر، قانون مدنی در مواد ۱۰۲۰ و 1021 و ۱۰۲۲ نظر عرف را بیان می‌نماید.[1]