وراث غایب مفقودالاثر می‌توانند قبل از صدور حکم موت فرضی او نیز از محکمه تقاضا نمایند که دارائی او را به تصرف آن‌ها بدهد مشروط بر اینکه: اولا غایب مزبور کسی را برای اداره کردن اموال خود معین نکرده باشد؛ و ثانیا دو سال تمام از آخرین خبر غایب گذشته باشد بدون اینکه حیات یا ممات او معلوم باشد.
در مورد این ماده رعایت ماده ۱۰۲۳ راجع به اعلان مدت یک سال حتمی است.
تفسیر ماده 1025 قانون مدنی
+ اموال غایب در صورتی به تصرف موقت ورثه داده خواهد شد که:
اولا، غایب کسی را برای اداره اموال خود معین نکرده باشد؛
ثانیا، مدت دو سال از تاریخ آخرین خبر از غایب گذشته باشد؛
ثالثا، وراث درخواستی تقدیم دادگاه کنند و آگهی در جراید (سه دفعه متوالی هر کدام به فاصله یک ماه) منتشر گردد و یک سال از تاریخ نشر آخرین آگهی بگذرد؛ بنابراین، هیچگاه قبل از گذشتن سه سال و دو ماه از تاریخ آخرین خبر غایب نمی توان اموال او را به تصرف ورثه داد،
رابعا، وراث ضامن یا تضمینات کافی بدهند. برابر ماده 143 قانون امور حسبی:«در موردی که اموال غائب به ورثه تسلیم می‌شود هر گاه وصیتی شده باشد اموال مورد وصیت به وصی یا موصی‌له داده می‌شود مشروط به اینکه مطابق ماده ۱۰۲۶ قانون مدنی تامین بدهند». قابل ذکر است که دادن ضامن، یا تضمینات دیگر، به وسیله وراث در این مرحله الزامی است.[1]
+ دادگاه ملکف به دادن اموال به تصرف موفت ورثه نیست، و دادگاه با توجه به اوضاع و احوال و مصلحت غایب می‌تواند به درخواست ورثه ترتیب اثر نداده، اموال غایب را در تصرف امین باقی گذارد، یا برای اداره آن‌ها امین نصب کند.[1]
منابع
1. صفایی، سید حسین، اشخاص و محجورین، ش61، انتشارات سمت.