ماده 1037 قانون مدنی

هر یک از نامزدها می‌تواند، در صورت به هم خوردن وصلت منظور، هدایایی را که به طرف دیگر یا ابوین او برای وصلت منظور داده ‌است مطالبه کند.

اگر عین هدایا موجود نباشد مستحق قیمت هدایایی خواهد بود که عادتا نگاه داشته می‌شود، مگر اینکه آن هدایا بدون تقصیر طرف دیگر تلف شده‌ باشد.

تفسیر ماده 1037 قانون مدنی

+ هدایایی که نامزدها به امید وقوع نکاح به یکدیگر داده‌اند، در صورت برهم خوردن نامزدی قابل استرداد است، هر چند که وعده نکاح به دلیل تقصیر یکی از آنان یا بدون علت موجه منحل شده باشد.

باید توجه داشت که مفاد ماده ۱۰۳۷ قانون مدنی ناظر به هدایایی است که در دوران نامزدی داده می‌شود. درباره هدایایی که پیش از آن داده شده است، دیگر نمی‌توان ادعا کرد که هدیه مشروط به وقوع ازدواج بوده است. پس، باید رابطه آنان را تابع قواعد مربوط به هبه اموال دانست.[1]