ماده 1041 قانون مدنی

عقد نکاح دختر قبل از رسیدن به سن ۱۳ سال تمام شمسی و پسر قبل از رسیدن به سن ۱۵ سال تمام شمسی منوط است به اذن ولی، به شرط رعایت مصلحت با تشخیص دادگاه صالح. [اصلاحی ۱۳۸۱/۴/۱ مجمع تشخیص مصلحت نظام]

تفسیر ماده 1041 قانون مدنی

+ ماده ۱۰۴۱ قانون مدنی، از جهات مختلف قابل توجه است:

۱) عقد نکاح دختر قبل از رسیدن به سن ۱۳ سال تمام شمسی و پسر قبل از ۱۵ سال تمام شمسی منوط به اذن ولی است. بنابراین دختر تا سن ۱۳ سالگی و پسر تا سن ۱۵ سالگی بدون اذن ولی نمی‌تواند ازدواج کند.

۲) این ازدواج منوط به رعایت مصلحت پسر یا دختر است و تشخیص مصلحت با دادگاه صلاحیت‌دار است. بنابراین صرف ادعای ولی به رعایت مصلحت کافی نیست و این امر نیاز به تصمیم قضایی دارد و ثبت ازدواج موکول به ارایه رای دادگاه در این خصوص است.

۳) برابر تبصره ماده ۱۲۱۰ قانون مدنی سن بلوغ در پسر ۱۵ سال تمام قمری و در دختر ۹ سال تمام قمری است. ماده ۱۰۴۱ اصلاحی، بدون آنکه سن بلوغ را که قابل ایراد می‌باشد تغییر دهد، سن ازدواج یا قابلیت صحی برای نکاح را تغییر داده و ازدواج دختر قبل از رسیدن به سن ۱۳ سال تمام شمسی و پسر قبل از رسیدن به سن ۱۵ سال تمام شمسی را موکول به اذن ولی و اجازه دادگاه کرده است که خود تحولی در حقوق خانواده به شمار می‌آید و می‌تواند مانع ازدواج‌های نامناسب در سنین پایین باشد.[1]