ماده 1210 قانون مدنی

هیچکس را نمی‌توان بعد از رسیدن به سن بلوغ به عنوان جنون یا عدم رشد محجور نمود مگر آنکه عدم رشد یا جنون او ثابت شده باشد.

تبصره ۱ – سن بلوغ در پسر پانزده سال تمام و در دختر نه سال تمام قمری است. (الحاقی ۱۳۷۰/۸/۱۴)

تبصره ۲ – اموال صغیری را که بالغ شده است در صورتی می‌توان به او داد که رشد او ثابت شده باشد. (الحاقی ۱۳۷۰/۸/۱۴)

تفسیر ماده 1210 قانون مدنی

+ صغیر به محض رسیدن به سن بلوغ در امور غیرمالی، مانند حضانت، طلاق، اقرار به نسب، شهادت در امور غیرمالی، اقرار به جرمی که موجب قصاص است، از حجر خارج می‌شود و می‌تواند مستقلا عمل نماید؛ اما در امور مالی رفع حجر از او به احراز رشد نیاز دارد.[1]