ماده 11 قانون آیین دادرسی مدنی

اقامه دعوا در دادگاه محل اقامت خوانده

دعوا باید در دادگاهی اقامه شود که خوانده، در حوزه قضایی آن اقامتگاه دارد و اگر خوانده در ایران اقامتگاه نداشته باشد، در صورتی که در ایران محل سکونت موقت داشته باشد، در دادگاه همان محل باید اقامه گردد و هرگاه در ایران اقامتگاه و یا محل سکونت موقت نداشته ولی مال غیرمنقول داشته باشد، دعوا در دادگاهی اقامه می‌شود که مال غیرمنقول در حوزه آن واقع است و هرگاه مال غیرمنقول هم نداشته باشد، خواهان در دادگاه محل اقامتگاه خود اقامه دعوا خواهد کرد.

تبصره- حوزه قضایی عبارت است از قلمرو یک بخش یا شهرستان که دادگاه در آن واقع است. تقسیم بندی حوزه قضایی به واحدهایی از قبیل مجتمع یا ناحیه، تغییری در صلاحیت عام دادگاه مستقر در آن نمی‌دهد.

تفسیر ماده 11 قانون آیین دادرسی مدنی

+ اقامتگاه زن ناشزه و زنی که پس از انعقاد عقد ازدواج هنوز در محل پیشین خود سکونت دارد و به خانه شوهر نرفته است، تابع اقامتگاه شوهر نیست.[1]

+ ماده 11 قانون آیین دادرسی مدنی، به این معناست که محاکم ایران، در تمام مواردی که مورد مراجعه مدعی حق قرار می گیرند، همواره صالحند؛ حتی اگر خوانده، خارجی و مقیم خارج بوده و تعهد نیز در خارج به وجود آمده باشد. [2]