اسناد از حیث طرز تنظیم تابع قانون محل تنظیم خود می‌باشند.
تفسیر ماده 969 قانون مدنی
+ برای آنکه سندی از حیث صورت معتبر باشد، باید به شکلی درآید که قوانین محلی مقرر داشته است. مثلا، اگر یکی از اتباع انگلستان بخواهد اموال غیرمنقول خود را در ایران بفروشد، باید طبق مقررات سند رسمی تنظیم کند، یا اگر مایل باشد که در ایران وصیت کند، باید وصیتنامه را به یکی از اشکال خود نوشت و سری و رسمی درآورد. همچنین، اگر ایرانی مقیم انگلستان بخواهد اموال خود را وصیت کندن، کافی است که وصیتنامه را بر طبق مقررات موجود در انگلستان تنظیم کند.[1]
محاکم ایران به اسناد تنظیم شده در کشورهای خارجه همان اعتباری را خواهند داد که آن اسناد مطابق قوانین کشوری که در آنجا تنظیم شده دارا می‌باشد مشروط بر اینکه:
اولا) اسناد مزبوره به علتی از علل قانونی از اعتبار نیفتاده باشد.
ثانیاً) مفاد آنها مخالف با قوانین مربوطه به نظم عمومی یا اخلاق حسنه ایران نباشد.
ثالثاً) کشوری که اسناد در آنجا تنظیم شده به موجب قوانین خود یا عهود اسناد تنظیم شده در ایران را نیز معتبر بشناسد.
رابعاً) نماینده سیاسی یا قنسولی ایران در کشوری که سند در آنجا تنظیم شده یا نماینده سیاسی و یا قنسولی کشور مزبور در ایران تصدیق کرده باشد که سند موافق قوانین محل تنظیم یافته است.
منابع
1. کاتوزیان، ناصر، مقدمه علم حقوق، ش204، انتشارات گنج دانش.