مامورین سیاسی یا قونسولی دول خارجه در ایران وقتی می‌توانند به اجرای عقد نکاح مبادرت نمایند که طرفین عقد هر دو تبعه دولت متبوع آنها بوده و قوانین دولت مزبور نیز این اجازه را به آنها داده باشد. در هر حال نکاح باید در دفاتر سجل احوال ثبت شود.
تفسیر ماده 970 قانون مدنی
+ ماده ۹۷۰، استثنائاً اجازه اجراء عقد نکاح را به مامورین سیاسی و قنسولی داده در صورتی که زوجین هر دو تبعه دولت آنها باشند والا هرگاه یکی از آنها تبعه دولت ایران یا آنکه هر دو تبعه خارجه ولی هر یک تبعه کشوری باشد باید طبق قانون ازدواج، نکاح آنان در دفاتر ازدواج واقع و ثبت گردد.[1]
اتباع خارج مقیم در خاک ایران از حیث مسائل مربوط به احوال شخصیه و اهلیت خود و همچنین از حیث حقوق ارثیه در حدود معاهدات مطیع قوانین و مقررات دولت مَتبوع خود خواهند بود.
منابع
1. امامی، سید حسن، حقوق مدنی، ج4، ص145، انتشارات اسلامیه.