ماده 1188 قانون مدنی

هر یک از پدر و جد پدری بعد از وفات دیگری می‌تواند برای اولاد خود، که تحت ولایت او می‌باشند، وصی معین کند تا بعد از فوت‌ خود در نگاهداری و تربیت آنها مواظبت کرده و اموال آنها را اداره نماید.

تفسیر ماده 1188 قانون مدنی

+ جد پدری نسبت به حضانت مولی علیه خود دارای حق و تکلیف است. در صورت فقدان جد پدری باید حضانت را به وصی منصوب از طرف پدر یا جد پدری، در صورتی که چنین اختیاری به او داده شده باشد، واگذار کرد.[1]

+ اختیار جد پدری و وصی منصوب از طرف ولی قهری در امر حضانت از ماده 73 قانون امور حسبی نیز قابل استنباط است.[1]