ماده 1197 قانون مدنی

کسی مستحق نفقه است که ندار بوده و نتواند به وسیله اشتغال به شغلی وسایل معیشت خود را فراهم نماید.

تفسیر ماده 1197 قانون مدنی

+ کسی مستحق نفقه است که:

اولا، ندار باشد، یعنی مالی که کافی برای گذران زندگی و رفع احتیاجات او باشد، نداشته باشد؛

ثانیا، نتواند به وسیله اشتغال به شغلی وسایل معیشت خود را فراهم سازد.[1]