ماده 132 قانون مدنی
قانون مدنی » جلد اول: در اموال » کتاب اول: در بیان اموال و مالکیت به طور کلی » باب دوم: در حقوق مختلفه که برای اشخاص نسبت به اموال است » فصل سوم: در حق ارتفاق نسبت به ملک غیر و در احکام و آثار املاک نسبت به املاک مجاور » مبحث دوم: در احکام و آثار املاک نسبت به املاک مجاور
کسی نمی‌تواند در ملک خود تصرفی کند که مستلزم تضرر همسایه شود مگر تصرفی که به قدر متعارف و برای رفع حاجت یا رفع ضرر از خود باشد.
تفسیر ماده 132 قانون مدنی
+ ماده مزبور در تعیین حدود تصرفات مالک در ملک خود پیروی از حقوق اسلام نموده است. حکم مزبور در حقوق اسلام نتیجه اعمال دو قاعده لاضرر و تسلیط می باشد.[1]
+ از مفاد ماده 132 قانون مدنی به خوبی بر می‌آید، که هیچکس نمی‌تواند در ملک خود تصرفی کند که مستلزم ضرر همسایگان شود. منتها، این قاعده در صورت وجود دو شرط اجراء نمی‌شود. یعنی اگر این دو شرط با هم وجود داشته باشد، ضرر همسایه هر اندازه هم که زیاد باشد، مانع از تصرف مالک نیست: 1) تصرف به قدر متعارف باشد 2) برای رفع حاجت یا رفع ضرر از مالک باشد.[2]
محدودیت در دسترسی کامل به این نوشته
دسترسی کامل به این نوشته برای اعضای ویژه بهاداد در نظر گرفته شده است.
هر مالکی نسبت به مایَملَک خود حق همه گونه تصرف و اِنتِفاع دارد مگر در مواردی که قانون استثناء کرده باشد.
منابع
1. امامی، سید حسن، حقوق مدنی، ج 1، ص 67، تهران، انتشارات اسلامیه، چاپ چهلم، 1401.
2. کاتوزیان، ناصر، اموال و مالکیت، ش 113، تهران، انتشارات میزان، چاپ پنجاه و ششم، 1400.
3. صفایی، سید حسین، اشخاص و اموال، ص 252، تهران، انتشارات میزان، چاپ سی و یکم، 1400.
4. کاتوزیان، ناصر، اموال و مالکیت، ش 114، تهران، انتشارات میزان، چاپ پنجاه و ششم، 1400.