ماده 133 قانون آیین دادرسی مدنی
قانون آیین دادرسی مدنی » باب سوم: دادرسی نخستین » فصل ششم: امور اتفاقی » مبحث دوم: ورود شخص ثالث
تفکیک دعوای اصلی از دعوای ورود ثالث
هرگاه دادگاه احراز نماید که دعوای ثالث به منظور تبانی و یا تاخیر رسیدگی است و یا رسیدگی به دعوای اصلی منوط به رسیدگی به دعوای ثالث نمی‌باشد دعوای ثالث را از دعوای اصلی تفکیک نموده به هر یک جداگانه رسیدگی می‌کند.
تفسیر ماده 133 قانون آیین دادرسی مدنی
+ اگر شرایط اقامه دعوا وجود داشته باشد اما شرایط اقامه دعوای ورود ثالث اصلی وجود نداشته باشد، دادگاه به دعوای ورود ثالث البته با تفکیک نمودن آن از دعوای اصلی باید جداگانه رسیدگی کند؛ در حالی که در دعوای ورود ثالث تبعی، چون ثالث برای خود مستقلا حقی قائل نمی‌باشد، اگر شرایط وجود داشته باشد، دادگاه در رسیدگی به دعوای اصلی آن را نیز لحاظ می‌نماید و اگر وجود نداشته باشد قرار رد آن را صادر می‌نماید؛ زیرا امکان رسیدگی جداگانه به دعوای ورود ثالث تبعی وجود ندارد.
در نتیجه باید پذیرفت که ماده 133 قانون آیین دادرسی مدنی تنها ناظر به ورود ثالث اصلی است.[1]
نکات ⇐ تفکیک دعوای اصلی از دعوای ورود ثالث
مثال: هرگاه دعوای ورود ثالث اقامه شود اما شرایط اقامه این دعوا حاصل نباشد، دادگاه اگر ورود ثالث تبعی باشد قرار رد این دعوا را صادر می‌کند.(آزاد 87)
محدودیت در دسترسی کامل به این نوشته
دسترسی کامل به این نوشته برای اعضای ویژه بهاداد در نظر گرفته شده است.
منابع
1. شمس، عبدالله، آیین دادرسی مدنی (دوره‌ی پیشرفته)، ج3، ص45، انتشارات دراک.