ماده 141 قانون آیین دادرسی مدنی
قانون آیین دادرسی مدنی » باب سوم: دادرسی نخستین » فصل ششم: امور اتفاقی » مبحث چهارم: دعوای متقابل
شرایط اقامه دعوای متقابل
خوانده می‌تواند در مقابل ادعای خواهان، اقامه دعوا نماید. چنین دعوایی در صورتی که با دعوای اصلی ناشی از یک منشاء بوده یا ارتباط کامل داشته باشد، دعوای متقابل نامیده شده و تواما رسیدگی می‌شود و چنانچه دعوای متقابل نباشد، در دادگاه صالح به‌طور جداگانه رسیدگی خواهد شد.
بین دو دعوا وقتی ارتباط کامل موجود است که اتخاذ تصمیم در هر یک موثر در دیگری باشد.
تفسیر ماده 141 قانون آیین دادرسی مدنی
+ آیا طرح دعوای متقابل از جانب اصحاب دعوا علیه وارد ثالث مجاز می‌باشد؟
اشخاص ثالثی که در دعوای مطروحه وارد می‌شوند، می‌توان به دو دسته تقسیم کرد:
۱) اشخاصی که برای خود در موضوع دادرسی دعوای اصلی مستقلا حقی قایل می‌باشند:
یعنی مدعی‌به و موضوع مورد اختلاف بین اصحاب دعوای اصلی را کلا یا جزئا، حق خود می‌دانند.
این دسته از واردین ثالث چون دعوایی را در واقع، علیه اصحاب دعوا یا یکی از آن‌ها اقامه می‌نمایند و خواهان، به مفهوم دقیق و وکامل به شمار می‌روند و طرف مقابل آن‌ها خوانده شمرده می‌شود، می‌توانندن خوانده دعوای متقابل قرار گیرند.
۲) اشخاصی که خود را در محق شدن یکی از طرفین ذی‌نفع دانسته و برای تفویت او وارد می‌شوند:
این اشخاص چون موقعیت آن‌ها تبعی و تابع آن طرفی است که خود را ذی‌نفع در محق شدن او اعلام داشته اند، بنابراین حتی به تبع طرف مزبور نمی‌توانند از این نظر مشمول عنوان خواهان یا خوانده، به مفهوم دقیق و کامل واژه قرار گیرند و در نتیجه، نمی‌توانند دعوای متقابل اقامه نموده و علیه آن‌ها نیز نمی‌توان دعوای متقابل اقامه نمود.
از سوی دیگر، طرح دعوای متقابل از سوی خوانده همانگونه که در برابر دعوای اصلی امکان پذی راست، در برابر دعوای اضافی نیز ممکن است.[1]
محدودیت در دسترسی کامل به این نوشته
دسترسی کامل به این نوشته برای اعضای ویژه بهاداد در نظر گرفته شده است.
منابع
1. شمس، عبدالله، آیین دادرسی مدنی (دوره‌ی پیشرفته)، ج1، ش848، انتشارات دراک.
2. شمس، عبدالله، آیین دادرسی مدنی (دوره‌ی پیشرفته)، ج1، ش847، انتشارات دراک.
3. شمس، عبدالله، آیین دادرسی مدنی (دوره‌ی پیشرفته)، ج1، ش857، انتشارات دراک.