ماده 147 قانون آیین دادرسی مدنی

تکلیف رسیدگی به درخواست تامین

دادگاه مکلف است نسبت به درخواست تامین، رسیدگی و مقدار و مهلت سپردن آن را تعیین نماید و تا وقتی تامین داده نشده است دادرسی متوقف خواهد ماند.

در صورتی که مدت مقرر برای دادن تامین منقضی گردد و خواهان تامین نداده باشد در مرحله نخستین به تقاضای خوانده و در مرحله تجدیدنظر به درخواست تجدیدنظر خوانده، قرار رد دادخواست صادر می‌گردد.

تفسیر ماده 147 قانون آیین دادرسی مدنی

+ در صورتی که مهلت دادگاه به پایان برسد و خواهان تامین ندهد در صورت تقاضای خوانده یا تجدیدنظرخوانده حسب مورد قرار رد دادخواست صادر می‌گردد؛ اما اگر در مرحله بدوی خوانده و در مرحله تجدیدنظر، تجدیدنظرخوانده چنین تقاضایی نکند، به نظر می‌رسد که چون صدور قرار رد دادخواست باید بر مبنای درخواست باشد، دادگاه نمی‌تواند خود قرار رد دادخواست را صادر کند. ولی، با توجه به اینکه دادگاه اجازه رسیدگی به پرونده را نیز با فرض‌ عدم تامین ندارد، موضوع مشمول ماده ۲ قانون آیین دادرسی مدنی بوده و دادگاه قرار عدم استماع دعوا را صادر می‌کند.[1]

نکات ⇐ تکلیف رسیدگی به درخواست تامین

مثال: شخص غیرایرانی دعوایی به خواسته یک میلیارد ریال علیه شخص ایرانی اقامه می‌نماید. دادگاه قرار تامین اتباع بیگانه صادر و در آن میزان و مهلت تامین را تعیین می‌نماید. این قرار دادگاه نسبت به اصل تامین قابل شکایت نیست و نسبت به میزان و مهلت تامین قابل شکایت نیست.(سراسری 92)