برابر قانون بودن دعوا
هیچ دادگاهی نمی‌تواند به دعوایی رسیدگی کند، مگر اینکه شخص یا اشخاص ذی‌نفع یا وکیل یا قائم‌مقام یا نماینده قانونی آن‌ها، رسیدگی به دعوا را برابر قانون درخواست نموده باشند.
تفسیر ماده 2 قانون آیین دادرسی مدنی
+ دعوا، در لغت، به معنای ادعا کردن، خواستن، ادعا، نزاع و دادخواهی آمده است.[1]
+ انواع تعریف دعوا:[1]
«دعوا عبارت از عملی است که برای تثبیت حقی صورت می گیرد یعنی حقی که مورد انکار یا تجاوز واقع شده باشد.»
«دعوای حقی است که به موجب آن اشخاص می توانند به دادگاه مراجعه کنند و از مقام رسمی بخواهند که به وسیله اجرای قانون از حقوقشان در برابر دیگری حمایت شود. مراجعه به دادگاه و اجرای این حق همیشه به وسیله عمل حقوقی خاصی انجام می شود که «اقامه دعوا» نام دارد.»
«دعوا، عملی است تشریفاتی که به منظور تثبیت حقی که مورد انکار و تجاوز واقع شده است انجام می‌شود.»
محدودیت در دسترسی کامل به این نوشته
دسترسی کامل به این نوشته برای اعضای ویژه بهاداد در نظر گرفته شده است.
منابع
1. شمس، عبدالله، آیین دادرسی مدنی (دوره‌ی پیشرفته)، ج1، ش489، انتشارات دراک.
2. شمس، عبدالله، آیین دادرسی مدنی (دوره‌ی پیشرفته)، ج1، ص291، انتشارات دراک.