ماده 248 قانون مجازات اسلامی
قانون مجازات اسلامی » کتاب دوم: حدود » بخش دوم: جرایم موجب حد » فصل چهارم: قذف
قرینه عدم قذف
هرگاه قرینه‌ای در بین باشد که مشخص گردد منظور قذف نبوده است، حد ثابت نمی‌شود.
ماده 249 قانون مجازات اسلامی ماده 247 قانون مجازات اسلامی
تفسیر ماده 248 قانون مجازات اسلامی
+ قاذف: کسی که قذف می‌کند.
+ مقذوف: قذف شونده
+ در قذف، مرتکب باید قصد انتساب داشته باشد. به عنوان مثال می‌توان گفت که استعمال الفاظی مانند فاحشه، حرام‌زاده، زنازاده، مفعول و امثال آنها در صورتی قذف محسوب می‌شود که قصد انتساب به اثبات برسد.
در صورتی که قصد انتساب به اثبات نرسد، مجازات مرتکب به اتهام جرایم دیگری مانند توهین یا افترا با لحاظ شرایط بلامانع است.[1]
زنا عبارت است از جماع مرد و زنی که علقه زوجیت بین آنها نبوده و از موارد وطی به شبهه نیز نباشد.
تبصره ۱- جماع با دخول اندام تناسلی مرد به اندازه ختنه گاه در قُبُل یا دُبُر زن محقق می‌شود.
تبصره ۲- هرگاه طرفین یا یکی از آنها نابالغ باشد، زنا محقق است لکن نابالغ مجازات نمی‌شود و حسب مورد به اقدامات تامینی و تربیتی مقرر در کتاب اول این قانون محکوم می‌گردد.
لواط عبارت از دخول اندام تناسلی مرد به اندازه ختنه‌گاه در دُبُر انسان مذکر است.
منابع
1. آقایی‌نیا، حسین، جرایم علیه اشخاص، ص126، انتشارات میزان.