ماده 148 قانون مدنی

هر کس در زمین مباح نهری بکند و متصل کند به رودخانه، آن نهر را احیاء کرده و مالک آن نهر می‌شود ولی مادامی‌ که متصل به رودخانه‌ نشده است تَحجیر محسوب است.

تفسیر ماده 148 قانون مدنی

+ این ماده از فقه است. نظر قانونگذار راجع به تملک مجری است نه تملک آب. به این معنی که کسی که مجرای نهری در زمین مباح میکند مالک مجری می شود. اما به شرط اینکه مجری را به رودخانه پیوند دهد. تا زمانی که آن را به رودخانه پیوند نداده است هر کار که کرده باشد عنوان تحجیر را دارد.[1]