ماده 195 قانون مجازات اسلامی

گواهی مطلق به تعدیل و جرح

در اثبات جرح یا تعدیل شاهد، ذکر اسباب آن لازم نیست و گواهی مطلق به تعدیل یا جرح، کفایت می‌کند؛ مشروط بر آنکه شاهد دارای شرایط شرعی باشد.

تبصره- در اثبات یا نفی عدالت، علم شاهد به عدالت یا فقدان آن لازم است و حسن ظاهر به تنهایی برای احراز عدالت کافی نیست.

« ماده 196 قانون مجازات اسلامی ماده 194 قانون مجازات اسلامی »

تفسیر ماده 195 قانون مجازات اسلامی

+ منظور از حسن ظاهر در شخص، آن است که هرگاه از کسانی که او را می‌شناسند از وضعیت او سوال شود آنها او را مرد درستکار و نیکی بدانند و اظهار دارند که از او عمل زشتی ندیده‌اند.[1]

+ عده‌ای از فقهای امامیه بر آنند که عدالت حسن ظاهر است و اکثر فقها بر آنند که عدالت ملکه نفسانیه است و بعضی مانند صاحب نهایه و راوندی بر آنند که اسلام شهود کافی برای صحت طلاق می‌باشد.[1]

+ عادل کسی است که دارای ملکه عدالت باشد. عادل یکی از اصطلاحات حقوق اسلام است و آن عبارت از مسلمانی که دارای حالت روحی باشد که گرد ارتکاب گناهان کبیره نگردد و اصرار بر ارتکاب گناهان صغیره نداشته باشد، آن حالت را ملکه عدالت گویند.

حسن ظاهر در اشخاص، کاشف از وجود ملکه عدالت در آنها است.[1]