ماده 203 قانون آیین دادرسی مدنی
قانون آیین دادرسی مدنی » باب سوم: دادرسی نخستین » فصل دهم: رسیدگی به دلایل » مبحث دوم: اقرار
اقرار در دادگاه
اگر اقرار در دادخواست یا حین مذاکره در دادگاه یا در یکی از لوایحی که به دادگاه تقدیم شده است به عمل آید، اقرار در دادگاه محسوب می‌شود، در غیر این صورت اقرار در خارج ازدادگاه تلقی می‌شود.
تفسیر ماده 203 قانون آیین دادرسی مدنی
+ با توجه به ماده ۱۲۷۹ قانون مدنی، جز در مواردی که تنظیم سند (عادی یا رسمی) الزامی است، اشخاص می‌توانند اقرار شفاهی خارج از دادگاه را با گواهی گواهان اثبات نمایند.[1]
+ آیا اقرار شفاهی خارج از دادگاه را می‌توان به وسیله ضبط صوت، ضبط و در دادگاه اثبات نمود؟
به موجب ماده ۱۲۶۰ قانون مدنی: «اقرار واقع می‌شود به هر لفظی که دلالت بر آن نماید.» و ماده ۱۲۸۰ قانون مدنی، اقرار کتبی را در حکم اقرار «شفاهی» قرار داده است. پس نمی‌توان با به کارگیری ضبط صوت، اقرار شفاهی را ضبط و سپس اثبات نمود.[1]
نکات ⇐ اقرار در دادگاه
محدودیت در دسترسی کامل به این نوشته
دسترسی کامل به این نوشته برای اعضای ویژه بهاداد در نظر گرفته شده است.
اقرار شفاهی واقع در خارج از محکمه را در صورتی می‌توان به شهادت شهود اثبات کرد که اصل دعوت به شهادت شهود قابل اثبات باشد و یا ادله و قرائنی بر وقوع اقرار موجود باشد.
منابع
1. شمس، عبدالله، آیین دادرسی مدنی (دوره‌ی پیشرفته)، ج3، ش0، انتشارات دراک.
1. مهاجری، علی، مبسوط در آیین دادرسی مدنی، ج2، ص0، انتشارات فکرسازان.
1. حیاتی، علی عباس، آیین دادرسی مدنی در نظم حقوق کنونی، ص0، انتشارات میزان.