ماده 210 قانون مدنی

متعاملین باید برای معامله اهلیت داشته باشند.

تفسیر ماده 210 قانون مدنی

+ اهلیت در لغت به معنی شایستگی آمده است.[1]

+ در اصطلاح حقوقی، اهلیت عبارت است از شایستگی انسان برای دارا بودن یا اجرای حق و تکلیف.

از تعریف بالا دوگونه اهلیت استنباط می‌شود: یکی، اهلیت دارا بودن حق و تکلیف که اصطلاحا به آن «اهلیت تمتع» یا «حق تمتع» گفته می‌شود و دیگری، اهلیت اجرای حق و تکلیف که از آن با عنوان «اهلیت استیفا» یا حق استیفا» نام برده می‌شود.

این دوگونه اهلیت دارای دو ماهیت جداگانه است، نه یک ماهیت در دو شکل متفاوت.[1]

+ انواع اهلیت:

1) اهلیت تمتع: توانایی قانونی برای داراشدن حق

2) اهلیت استیفا: توانایی قانونی برای اجرای حق