ماده 246 قانون آیین دادرسی مدنی
قانون آیین دادرسی مدنی » باب سوم: دادرسی نخستین » فصل دهم: رسیدگی به دلایل » مبحث چهارم: گواهی
استناد به شهادت بر شاهد اصلی
در موارد مذکور در مادتین (۲۴۴) و (۲۴۵) چنانچه مبنای رای دادگاه گواهی گواه باشد و آن گواه طبق مقررات ماده (۲۳۱) از حضور در دادگاه معذور باشد استناد کننده به گواهی فقط می‌تواند به گواهی شاهد بر گواه اصلی استناد نماید.
تفسیر ماده 246 قانون آیین دادرسی مدنی
+ هرگاه جز گواهی، دلیل دیگری برای اثبات ادعای خواهان در پرونده وجود نداشته باشد و حضور گواه در دادگاه متعسر یا متعذر باشد، دادگاه رسیدگی کننده موجبی برای استماع گواهی گواه اصلی و یا اعطای نیابت قضایی ندارد و خواهان نیز چاره‌ای ندارد جز اینکه به گواهی بر گواهی گواه اصلی روی آورد.[1]
نکات ⇐ استناد به شهادت بر شاهد اصلی
محدودیت در دسترسی کامل به این نوشته
دسترسی کامل به این نوشته برای اعضای ویژه بهاداد در نظر گرفته شده است.
منابع
1. حیاتی، علی عباس، آیین دادرسی مدنی در نظم حقوق کنونی، ص378، انتشارات میزان.