ماده 279 قانون مجازات اسلامی

تعریف محاربه

محاربه عبارت از کشیدن سلاح به قصد جان، مال یا ناموس مردم یا ارعاب آنها است، به نحوی که موجب ناامنی در محیط گردد.

هرگاه کسی با انگیزه شخصی به سوی یک یا چند شخص خاص سلاح بکشد و عمل او جنبه عمومی نداشته باشد و نیز کسی که به روی مردم سلاح بکشد، ولی در اثر ناتوانی موجب سلب امنیت نشود، محارب محسوب نمی‌شود.

ماده 280 قانون مجازات اسلامی ماده 278 قانون مجازات اسلامی

تفسیر ماده 279 قانون مجازات اسلامی

+ محاربه از ریشه «حرب» و متضاد کلمه «سلم» به معنی صلح می‌باشد و در اصل محاربه به معنای سلب و گرفتن است و از این جهت در مورد کسی که برای جنگیدن با دیگران یا ترسانیدن آنها سلاح می‌کشد به کار می‌رود که وی قصد گرفتن جان یا مال یا امنیت دیگران را دارد.[1]

+ هرگاه قصد و نیت اولیه کسی از کشیدن سلاح عبارت از ربودن هواپیما یا مال دیگری باشد، همین که می‌داند که این کار وی موجب سلب امنیت خواهد شد، در واقع می‌توان گفت که قصد غیر مستقیم سلب امنیت را دارد، و در نتیجه، محارب محسوب می‌شود.[1]