ماده 296 قانون مجازات اسلامی

سرایت جنایت عمدی عضو به نفس

اگر کسی، عمداً جنایتی را بر عضو فردی وارد سازد و او به سبب سرایت جنایت فوت کند، چنانچه جنایت واقع شده مشمول تعریف جنایات عمدی باشد، قتل عمدی محسوب می‌شود، در غیر این صورت، قتل شبه عمدی است و مرتکب علاوه بر قصاص عضو به پرداخت دیه نفس نیز محکوم می‌شود.

ماده 297 قانون مجازات اسلامی ماده 295 قانون مجازات اسلامی

تفسیر ماده 296 قانون مجازات اسلامی

+ ماده 296، فقط ناظر بر ارتکاب جنایت عمدی است و در مرتبه اول، منصرف از قصد ایراد جنایت قتل است. اما چنانچه پس از وقوع جنایت بر عضو، جرح منتهی به مرگ شود، در صورتی که وقوع قتل در شمول یکی از بندهای ماده 390 قانون مجازات اسلامی قرار گیرد، جنایت (قتل) عمدی و مرتکب مستحق قصاص نفس است و برای صدمه عمدی به عضو، قصاص نمی‌شود.

ولی چنانچه قتل و به عبارت بهتر نتیجه حاصله که ناشی از سرایت جرح بر عضو بوده از شمول قتل عمدی خارج باشد، مانند آنکه قصد ایراد جنایت (قتل) را نداشته و یا رفتار مرتکب نوعا موجب قتل نباشد و یا به هر علت دیگر از شمول عنوان قتل عمدی خارج باشد، مرتکب به اتهام جنایت عمدی بر عضو مستحق قصاص است و قتل واقع شده به دلیل خروج از عمد و در عین حال به دلیل آنکه مرتکب قصد در رفتار نسبت به مجنی‌علیه داشته، شبه عمدی محسوب و علاوه بر قصاص عضو، دیه نفس را باید بپردازد.

شرط لازم در ماده 296 قانون مجازات اسلامی، وحدت جنایت در مرتبه نخست و منتهی شدن آن به تعدد جنایت به سبب سرایت است.[1]