ماده 310 قانون مجازات اسلامی
قانون مجازات اسلامی » کتاب سوم: قصاص » بخش اول: مواد عمومی » فصل سوم: شرایط عمومی قصاص
جنایت عمدی غیرمسلمان
هرگاه غیر مسلمان، مرتکب جنایت عمدی بر مسلمان، ذمی، مستامن و معاهد شود، حق قصاص ثابت است. در این امر، تفاوتی میان ادیان، فرقه ها و گرایشهای فکری نیست. اگر مسلمان، ذمی، مستامن و معاهد، بر غیرمسلمانی که ذمی، مستامن و معاهد نیست جنایتی وارد کند، قصاص نمیشود. در این صورت مرتکب به مجازات تعزیری مقرر در کتاب پنجم«تعزیرات» محکوم میشود.
تبصره ۱- غیرمسلمانانی که ذمی، مستامن و معاهد نیستند و تابعیت ایران را دارند یا تابعیت کشورهای خارجی را دارند و با رعایت قوانین و مقررات وارد کشور شدهاند، در حکم مستامن میباشند.
تبصره ۲- اگر مجنیعلیه غیرمسلمان باشد و مرتکب پیش از اجرای قصاص، مسلمان شود، قصاص ساقط و علاوه بر پرداخت دیه به مجازات تعزیری مقرر در کتاب پنجم «تعزیرات»، محکوم میشود.
ماده 311 قانون مجازات اسلامی ماده 309 قانون مجازات اسلامی
تفسیر ماده 310 قانون مجازات اسلامی
+ کافر ذمی: کافرانی که پیرو کتابهای آسمانی هستند مانند یهودیان و مسیحیان که طی عقد ذمه با حکومت اسلامی، در برابر وظایفی مشخص، عقایدشان محترم است و حق زندگی مسالمتآمیز در کنار مسلمانان را دارند.
+ کافر معاهد: کافری است که خود یا کشورش با حکومت اسلامی معاهده بسته باشد. چنانچه کشور او معاهدهای با حکومت اسلامی بسته باشد، تمام کافران ساکن آن کشور، کافران معاهد محسوب میشوند؛ همانطور که ممکن است خود او با فرد مسلمان معاهدهای ببندد.
+ کافر مستأمن: کافری است که از حکومت یا مسلمانان درخواست امان برای ورود به سرزمین اسلامی را داشته باشد که با گرفتن امان و واردشدن به سرزمین اسلامی، مال و جان او محترم است. مستأمن نیز به نوعی، کافر معاهد است و تا بازگشت به وطنش، در امنیت کامل است.
+ ماده 310 قانون مجازات اسلامی، اقدام به تقسیم افراد به شرح زیر نموده است:
– مسلمان؛
– ذمی؛
– مستامن؛
– معاهد؛
– غیرمسلمانی که ذمی، مستامن و یا معاهد نبوده و دارای تابعیت ایرانی می باشد، در حکم مستامن است؛
– غیرمسلمانی که ذمی، مستامن و یا معاهد نبوده و تابعیت کشورهای خارجی را دارد و با رعایت قوانین و مقررات وارد کشور شده، در حکم مستامن است؛
– غیرمسلمانی که ذمی، مستامن و یا معاهد نبوده و فاقد تابعیت است یا اگر تابعیت کشورهای خارجی را دارد، بدون رعایت قوانین و مقررات وارد کشور شده است.[1]
منابع
1. آقایینیا، حسین، جرایم علیه تمامیت جسمانی اشخاص، ص239، انتشارات میزان.