ماده 326 قانون مجازات اسلامی

ادعای متهم مبنی بر عدم علم به اصل جنایت

اگر شاکی علی‌رغم حصول لوث علیه متهم اقامه قسامه نکند و از او مطالبه قسامه کند و متهم درباره اصل جنایت یا خصوصیات آن، ادعای عدم علم کند، شاکی می‌تواند از وی مطالبه اتیان سوگند بر عدم علم نماید.

اگر متهم بر عدم علم به اصل جنایت سوگند یاد کند، دعوی متوقف و وی بدون تامین آزاد می‌شود و اگر سوگند متهم فقط بر عدم علم به خصوصیات جنایت باشد، دعوی فقط در مورد آن خصوصیات متوقف می‌گردد؛ لکن اگر متهم از سوگند خوردن خودداری ورزد و شاکی بر علم داشتن او سوگند یاد کند، ادعای متهم به عدم علم رد می‌شود و شاکی حق دارد از متهم اقامه قسامه را درخواست نماید. در این صورت اگر متهم اقامه قسامه نکند به پرداخت دیه محکوم می‌شود.

« ماده 327 قانون مجازات اسلامی ماده 325 قانون مجازات اسلامی »

تفسیر ماده 326 قانون مجازات اسلامی

+ واکنش متهم در مقابل مطالبه قسامه از سوی شاکی منحصر به قبول یا رد نیست. گاهی پس از مطالبه، متهم، مدعی‌عدم اطلاع از اصل جنایت یا خصوصیات آن می‌شود. در چنین صورتی شاکی می‌تواند از وی بخواهد که برعدم علم خود اتیان سوگند کند؛ قبول متهم و اتیان سوگند برعدم علم به اصل جنایت، جایی برای خصوصیات باقی نمی‌گذارد و دعوی متوقف و متهم بدون تامین آزاد می‌شود. اما چنانچه برعدم علم به خصوصیات سوگند بخورد، دعوی در مورد اصل به جای خود باقی خواهد ماند، و ادعا در مورد خصوصیات جنایت متوقف می‌گردد.

در صورتی که متهم حاضر به اتیان سوگند در موردعدم علم خود در مورد اصل و خصوصیات نبوده و امتناع کند، شاکی باید ابتدا بر رد ادعای او یعنی‌عدم علم سوگند یاد کند تا ادعای متهم رد شود و متعاقب آن، شاکی حق خواهد داشت از متهم مطالبه قسامه نماید. امتناع متهم از اقامه قسامه، موجب محکومیت او به دیه خواهد بود.[1]