ماده 342 قانون مدنی

مقدار و جنس و وصف مبیع، باید معلوم باشد و تعیین مقدار آن به وزن یا کیل یا عدد یا ذرع یا مساحت یا مشاهده تابع عرف بلد است.

تفسیر ماده 342 قانون مدنی

+ هرگاه اشیایی که یکی از آنها مورد بیع قرار گرفته است از حیث ارزش و اوصاف یکسان باشد بیع درست خواهد بود، زیرا در چنین حالتی فرض غرر وجود ندارد. در واقع، مبیع به منزله کلی در معین (مقدار معین از شی‌ء متساوی الاجزاء) است و فروشنده حق انتخاب فرد مبیع را دارد، مگر اینکه این حق به خریدار داده شود. برای مثال، اگر کسی یکی از بخاری های برند ارج را در مغازه خود بفروشد، نمی توان بیع را، به دلیل معین نبودن فرد مبیع، باطل دانست.[4]

+ طریق معلوم نمودن مبیع، بسته به طبیعت آن و عرف و عادت محل معامله است.[1]

+ کیل یا پیمانه: ظرفی است که گنجایش مقدار وزن معینی را دارد و اغلب برای تعیین وزن مایعات و یا حبوبات و امثال آن به کار می‌رود، مثلا معمول است به جای آنکه شیر را وزن نمایند، با پیمانه‌ای که مقدار وزن معینی شیر می‌گیرد، مقدار آن را تعیین می‌نمایند.[2]