ماده 379 قانون مدنی

اگر مشتری مُلتَزِم شده باشد که برای ثمن ضامن یا رهن بدهد و عمل به شرط نکند، بایع حق فسخ خواهد داشت. و اگر بایع مُلتَزِم شده‌ باشد که برای دَرَکِ مَبیع ضامن بدهد و عمل به شرط نکند، مشتری حق فسخ دارد.

تفسیر ماده 379 قانون مدنی

+ دَرَکِ مَبیع: ضرر و زیان ناشی از مبیع

+ مثلا هرگاه بیع نسیه باشد و بایع در اثر عدم اعتماد به مشتری او را متعهد نماید که ضامن بدهد و یا مالی را نزد بایع رهن گذارد و مشتری عمل به شرط نکند، بایع می‌تواند بیع را فسخ بنماید زیرا دادن ضامن و رهن به طور مطلق از جمله شروط فعلی است که دیگری نمی‌تواند از طرف او واقع سازد هرگاه اجبار مشروط علیه برای انجام فعل مشروط ممکن نباشد، مشروط له به غیر از فسخ طریق دیگری برای جبران خسارات خود نخواهد داشت (ماده 239 قانون مدنی) و همچنین است هرگاه بایع ملتزم شده باشد که برای درک مبیع ضامن بدهد و عمل به شرط نکند، مشتری حق فسخ دارد.[1]