ماده 422 قانون آیین دادرسی مدنی
قانون آیین دادرسی مدنی » باب پنجم: فرجام‌خواهی » فصل دوم: اعتراض شخص ثالث
اعتراض شخص ثالث قبل از اجرای حکم مورد اعتراض، قابل طرح است و بعد از اجرای آن در صورتی می‌توان اعتراض نمود که ثابت شود حقوقی که اساس و ماخذ اعتراض است به جهتی از جهات قانونی ساقط نشده باشد.
تفسیر ماده 422 قانون آیین دادرسی مدنی
+ اطلاق اولین مقرره این نص با توجه به مقرره دوم برخلاف اصول حقوق است. زیرا اعتراض ثالث پیش از اجرای حکم مورد اعتراض نیز چنانچه حقوقی که اساس و ماخذ اعتراض است ساقط شده باشد قابل پذیرش نمی‌باشد. بنابراین چنانچه حقوقی که ثالث ادعا می‌نماید رای به آن خلل وارد آورده، به یکی از اسباب سقوط تعهدات (ماده ۲۶۴ قانون مدنی) و یا به موجب قانونی که بعد از به وجود آمدن حق، لازم الاجرا گردیده، در زمان اعتراض ساقط شده باشد، اعتراض شنیده نمی‌شود، حتی اگر اعتراض پیش از اجرای حکم باشد.
دومین مقرره ماده ۴۲۲ قانون آیین دادرسی مدنی لغو است؛ زیرا خواهان هر دعوایی، در زمان اقامه دعوا، باید ذی‌نفع باشد و این امر در ماده ۲ قانون آیین دادرسی مدنی به صراحت آمده و اختصاص به معترض ثالث ندارد. در هر حال ماده ۴۲۲ قانون آیین دادرسی مدنی را نباید مفید این معنا دانست که اعتراض ثالث به نوعی محدود به مهلت شده است.[1]
منابع
1. شمس، عبدالله، آیین دادرسی مدنی (دوره‌ی پیشرفته)، ج2، ش1031، انتشارات دراک.