ماده 45 قانون مدنی

در موارد فوق حق اِنتِفاع را فقط درباره شخص یا اشخاصی می‌توان برقرار کرد که در حین ایجاد حق مزبور وجود داشته باشند ولی ممکن ‌است حق اِنتِفاع تَبعاً برای کسانی هم که در حین عقد به وجود نیامده‌اند برقرار شود و مادامی که صاحبان حق اِنتِفاع موجود هستند حق مزبور باقی و بعد‌ از انقراض آنها حق زائل می‌گردد.

تفسیر ماده 45 قانون مدنی

+ صاحب حق انتفاع، نه مالک عین مال است و نه مالک منافع آن، امتیازی دارد که به موجب آن می تواد از منافع عین استفاده کند. پس، این امتیاز را می توان به نفع موجود ایجاد کرد، و مقرر داشت که پس از او شخص دیگری قائم مقام موجود شود. [1]

+ فرض کنیم حق سکنای خانه‌ای برای مدت پنجاه سال به نفع شخصی برقرار شود و در قرارداد سکنی دو طرف شرط کنند که، اگر در خلال مدت منتفع بیمرد، فرزندان او به قائم مقامی پدر حق سکنی داشته باشند. در این مورد، اگر هنگام وقع قرارداد نیز منتفع دارای فرزندی نباشد، ایجاد حق سکنی درست است. زیرا، در زمانی که مالک و او درباره برقراری حق تراضی می‌کنند، صاحب حق وجود دارد و این امتیاز در صورتی به فرزندان او منتقل می‌شود که هنگام مرگ فرزندی داشته باشد. [1]

+ چنانکه هرگاه کسی حق انتفاع مالی را برای کسی و پس از او برای اولاد او قرار داد و آن‌کس اولادی نیاورد یا آنکه یک طبقه به وجود آمد ولی بعدا مقطوع گردید از تاریخ انقطاع در اثر نبودن منتفع حق انتفاع زائل می شود.[2]