ماده 515 قانون آیین دادرسی مدنی

خواهان حق دارد ضمن تقدیم دادخواست یا در اثنای دادرسی و یا به طور مستقل جبران خسارات ناشی از دادرسی یا تاخیر انجام تعهد یا عدم انجام آن را که به علت تقصیر خوانده نسبت به اداء حق یا امتناع از آن به وی وارد شده یا خواهد شد، همچنین اجرت‌المثل را به لحاظ عدم تسلیم خواسته یا تاخیر تسلیم آن از باب اتلاف و تسبیب از خوانده مطالبه نماید.

خوانده نیز می‌تواند خسارتی را که عمدا از طرف خواهان با علم به غیر محق بودن در دادرسی به او وارد شده از خواهان مطالبه نماید.

دادگاه در موارد یاد شده میزان خسارت را پس از رسیدگی معین کرده و ضمن حکم راجع به اصل دعوا یا به موجب حکم جداگانه محکوم‌علیه را به تادیه خسارت ملزم خواهد نمود.

در صورتی که قرارداد خاصی راجع به خسارت بین طرفین منعقد شده باشد برابر قرارداد رفتار خواهد شد.

تبصره ۱) در غیر مواردی که دعوای مطالبه خسارت مستقلا یا بعد از ختم دادرسی مطرح شود مطالبه خسارت‌های موضوع این ماده مستلزم تقدیم دادخواست نیست.

تبصره ۲) خسارت ناشی از عدم النفع قابل مطالبه نیست و خسارت تاخیر تادیه در موارد قانونی، قابل مطالبه می‌باشد.

تفسیر ماده 515 قانون آیین دادرسی مدنی

+ خواهان می‌تواند درخواست رسیدگی و صدور حکم نسبت به خسارات مندرج در ماده ۵۱۵ قانون آیین دادرسی مدنی را، چنانچه ضمن دادخواست باشد، در قسمت «شرح دادخواست» مطرح نماید و بنابراین لازم نیست در قسمت «تعیین خواسته» نوشته شود.

در صورتی که بعد از تقدیم دادخواست و پیش از ختم دادرسی مطرح شود، اعلام در جلسه دادرسی و نوشته شدن آن در صورت جلسه و یا به موجب لایحه کفایت می‌نماید. خوانده نیز، به همین ترتیب، می‌تواند خسارات دادرسی را درخواست نماید. البته هر یک از اصحاب دعوا، چنانچه پس از ختم دادرسی، درصدد گرفتن خسارات مزبور برآیند، علی‌القاعده، باید نسبت به اقامه دعوا در دادگاه صالح اقدام نمایند.[1]