ماده 96 قانون مدنی

چشمه واقِعِه در زمین کسی محکوم به ملکیت صاحب زمین است مگر اینکه دیگری نسبت به آن چشمه عیناً یا اِنتِفاعاً حقی داشته‌ باشد.

تفسیر ماده 96 قانون مدنی

+ مالکیت چشمه نتیجه اجرای اماره تصرف و از مصداق های مالکیت تبعی است.[1]

+ مقصود از بخش دوم ماده که از قاعده استثناء شده ان است که، اثبات داشتن حق بر عین یا منفعت چشمه با مدعی آن است.[1]