ماده 226 قانون آیین دادرسی کیفری
قانون آیین دادرسی کیفری » بخش دوم: کشف جرم و تحقیقات مقدماتی » فصل هفتم: قرارهای تامین و نظارت قضائی
اعتراض به اصل قرار منتهی به بازداشت یا عدم پذیرش کفیل یا وثیقه
متهمی که در مورد او قرار کفالت یا وثیقه صادر میشود تا معرفی کفیل یا سپردن وثیقه به بازداشتگاه معرفی میگردد؛ اما در صورت بازداشت، متهم میتواند تا مدت ده روز از تاریخ ابلاغ قرار بازپرس، نسبت به اصل قرار منتهی به بازداشت یا عدم پذیرش کفیل یا وثیقه اعتراض کند.
تبصره- مرجع صادر کننده قرار و رئیس یا معاون زندان مکلفند تمهیدات لازم را به منظور دسترسی متهم به افرادی که وی برای یافتن کفیل یا وثیقه گذار معرفی میکند، فراهم کنند و هر زمان متهم، کفیل یا وثیقه معرفی نماید هر چند خارج از وقت اداری باشد، درصورت وجود شرایط قانونی، مرجع صادر کننده قرار یا قاضی کشیک مکلف به پذیرش آن هستند.
ماده 227 قانون آیین دادرسی کیفریماده 225 قانون آیین دادرسی کیفری
تفسیر ماده 226 قانون آیین دادرسی کیفری
+ منظور از قرارهای منتهی به بازداشت، قرارهایی است که احتمالا میتواند منجر به بازداشت متهم شود. این قرارها عبارتند از، قرار کفالت و قرار وثیقه.
+ اقدام بازپرس به صدور قرار کفالت یا وثیقه و همچنین عدم پذیرش کفیل و وثیقه قابل اعتراض نیست، اما بازداشت ناشی از این قرار، قابلیت اعتراض را ایجاد میکند. در این حال متهم حق اعتراض به دو تصمیم را مییابد:
1) اعتراض به اصل صدور قرار کفالت یا وثیقه: مثل اینکه بگوید جرم، غیرعمدی و تضمین جبران خسارت بزهدیده ممکن بوده و در نتیجه صدور این قرار بر خلاف تبصره 3 ماده 217 بوده است.
2) اعتراض به عدم پذیرش کفالت یا وثیقه.[1]
منابع
1. خالقی، علی، آیین دادرسی کیفری، ج1، ص254، انتشارات شهر دانش.