ماده 500 قانون مدنی

در بیع شرط، مشتری می‌تواند مبیع را برای مدتی که بایع حق خیار ندارد اجاره دهد؛ و اگر اجاره مُنافی با خیار بایع باشد، باید به وسیله جَعل ‌خیار یا نحو آن حق بایع را محفوظ دارد، و الّا اجاره تا حدی که مُنافی با حق بایع باشد باطل خواهد بود.

تفسیر ماده 500 قانون مدنی

+ در بیع شرط، تا وقتی که عقد بیع در اثر اعمال خیار از طرف بایع فسخ نشده است، مشتری می‌تواند از منافع و نماآت مبیع شرطی استفاده کند. ولی این استفاده، به ویژه در مورد اجاره، باید به گونه‌ای انجام شود که منافی با حقوق بایع نباشد: یعنی، اگر بایع خواست از خیار استفاده کند، اجاره مانع از انتقال نباشد.[1]