ماده 120 قانون آیین دادرسی کیفری

بازپرس در هنگام صدور قرار نیابت قضائی می‌تواند نوع تامین را معین یا اختیار اخذ تامین و نوع آن را به نظر بازپرسی که تحقیق از او خواسته شده، واگذار کند.

چنانچه بازپرسی که تحقیق از او درخواست شده با توجه به دفاع متهم و ادله ابرازی وی احراز کند که تامین خواسته شده نا متناسب است به نظر خود، تامین متناسبی اخذ می‌کند. همچنین در موردی که تقاضای اخذ تامین نشده باشد، وی می‌تواند در صورت توجه اتهام با نظر خود تامین مناسب اخذ کند.

ماده 121 قانون آیین دادرسی کیفریماده 119 قانون آیین دادرسی کیفری

تفسیر ماده 120 قانون آیین دادرسی کیفری

نکته 1- قاضی نیابت گیرنده اختیار دارد که در صورت تعیین نوع قرار تامین از سوی قاضی معطی نیابت (نیابت دهنده) چنانچه آن را نامناسب تشخیص دهد به نظر خود تامین مناسب اخذ نماید مانند این که قاضی نیابت دهنده نوع تامین متهم را «قرار کفالت» تعیین نماید، لیکن قاضی نیابت گیرنده آن را مناسب نداند و تبدیل به «قرار وثیقه» (قرار سنگین‌تر) و یا «قرار التزام» (قرار سبک‌تر) نماید.[1]