ماده 130 قانون مدنی
قانون مدنی » جلد اول: در اموال » کتاب اول: در بیان اموال و مالکیت به طور کلی » باب دوم: در حقوق مختلفه که برای اشخاص نسبت به اموال است » فصل سوم: در حق ارتفاق نسبت به ملک غیر و در احکام و آثار املاک نسبت به املاک مجاور » مبحث دوم: در احکام و آثار املاک نسبت به املاک مجاور
کسی حق ندارد خانه خود را به فضای خانه همسایه بدون اذن او خروجی بدهد و اگر بدون اذن او خروجی بدهد ملزم به رفع آن خواهد بود.
تفسیر ماده 130 قانون مدنی
+ واژه خروجی به معنی بخش بیرون جسته از بنا است. بالکن نیز این قبیل است. مفاد ماده 130 قانون مدنی نیز، به قرینه موقعیت آن پیش از ماده 131 قانون مدنی که به ورود شاخه درخت به فضای ملک میپردازد، منع تجاوز به فضای ملک همسایه بدون رضای او است. بدین معنی که شخص نمیتواند بخشی از ساختمان خود را برجسته و برآمده کند و بدین وسیله فضای ملک همسایه را در اختیار بگیرد. این حکم نتیجه منطقی مالکیت همسایه بر فضای محاذی ملک خویش است (ماده 38 قانون مدنی) و تجاوز بدان در حکم تجاوز به ملک همسایه.[1]
محدودیت در دسترسی کامل به این نوشته
دسترسی کامل به این نوشته برای اعضای ویژه بهاداد در نظر گرفته شده است.
مالکیت زمین مستلزم مالکیت فضای مُحاذی آن است تا هر کجا بالا رَوَد و همچنین است نسبت به زیر زمین بِالجُمله مالک حق همه گونه تصرف در هوا و قَرار دارد مگر آنچه را که قانون استثناء کرده باشد.
کسی نمی تواند از دیوار خانه خود به خانه همسایه در باز کند اگر چه دیوار ملک مختصی او باشد لیکن میتواند از دیوار مختصی خود روزنه یا شبکه باز کند و همسایه حق منع او را ندارد ولی همسایه هم می تواند جلو روزنه و شبکه دیوار بکشد یا پرده بیاویزد که مانع رویت شود.
منابع
1. کاتوزیان، ناصر، قانون مدنی در نظم حقوق کنونی، ص 103، تهران، انتشارات میزان، چاپ شصتودوم، 1400.
2. صفایی، سید حسین، اشخاص و اموال، ص 286، تهران، انتشارات میزان، چاپ سی و یکم، 1400.