ماده 38 قانون مدنی

مالکیت زمین مستلزم مالکیت فضای مُحاذی آن است تا هر کجا بالا رَوَد و همچنین است نسبت به زیر زمین بِالجُمله مالک حق همه گونه‌ تصرف در هوا و قَرار دارد مگر آنچه را که قانون استثناء کرده باشد.

تفسیر ماده 38 قانون مدنی

+ مُحاذی: مقابل، برابر، فوقانی.

+ مالک زمین نه فقط حق انتفاع و تصرف نسبت به سطح زمین را دارد، بلکه فضای محاذی آن و زیرزمین نیز اصولا و با رعایت محدودیت های قانونی متعلق به اوست.[1]

+ قَرار: مقصود از قرار چیزی است که در زیر زمین قرار دارد.[2]

+ مالکیت فضای بالای زمین و آنچه در زیر زمین است، بنا به قاعده تبعیت، متعلق به صاحب زمین است و او می تواند هرگونه تصرفی در آن بکند، مگر اینکه قانون محدودیتی برای وی ایجاد کرده باشد، چنانکه قانون دولت را مالک برخی از معادن زیرزمین شناخته، یا مقررات شهرداری طبقات ساختمان را محدود کرده است.[2]