ماده 141 قانون مدنی

مُراد از احیای زمین آن است که اراضی مَوات و مُباحه را به وسیله عملیاتی که در عرف، آباد کردن محسوب است از قبیل زراعت، ‌درختکاری، بنا ساختن و غیره قابل استفاده نمایند.

تفسیر ماده 141 قانون مدنی

+ احیاء: به معنی زنده کردن و اصطلاحا به معنی آباد کردن است.[1]

+ موات: به معنی مرده و بی روح است و در اصطلاح، موات به اراضی گویند که مالک ندارد.[1]

+ اراضی موات: زمین هایی هستند که مالک ندارد و از آنها انتفاع برده نمی‌شود، خواه آنکه این امر در اثر نداشتن آب باشد و یا آنکه آب آن را فراگرفته و یا نی‌زار و علف زار و جنگل باشد. در این امر فرقی نمی نماید که زمین های مزبور قبلا دائر بوده و در اثر اعراض مالکین بائر شده و یا آنکه هیچ زمان دائر نبوده است. اراضی موات را می‌توان به وسیله احیاء تملک نمود.[1]