ماده 466 قانون مدنی
قانون مدنی » جلد اول: در اموال » کتاب دوم: در اسباب تملک » قسمت دوم: در عقود و معاملات و الزامات » باب سوم: در عقود معینه مختلفه » فصل چهارم: در اجاره
اجاره عقدی است که به موجب آن مستاجر مالک منافع عین مستاجره میشود.
اجاره دهنده را موجر و اجاره کننده را مستاجر و مورد اجاره را عین مستاجره گویند.
تفسیر ماده 466 قانون مدنی
+ تعریف اجاره: اجاره عبارت است از تملیک منفعت به عوض معلوم. اجاره مانند بیع از عقود تملیکی معوض میباشد با این فرق که مورد بیع عین است و مورد اجاره منفعت. ممکن است گفته شود اجاره در حقیقت تسلیط مستاجر بر عین برای انتفاع از آن به عوض معلوم.[1]
+ عقد اجاره: عقدی است که به موجب آن مستاجر، در برابر مالی که به موجر میپردازد، برای مدت معین مالک منافع عین مستاجره میشود.[2]
+ عقد اجاره دارای سه وصف ممتاز است:
1) عقد تملیکی است
2) عقدی است معوض
3) عقدی است موقت.[2]
منابع
1. امامی، سید حسن، حقوق مدنی، ج 2، ص 65، تهران، انتشارات اسلامیه، چاپ بیست و نهم، 1400.
2. کاتوزیان، ناصر، درسهایی از عقود معین، ج1، ش 134، تهران، انتشارات گنج دانش، چاپ سیام، 1400.