قرابت بر دو قسم است: قرابت نَسَبی و قرابت سَبَبی.
تفسیر ماده 1031 قانون مدنی
+ قرابت یا خویشاوندی رابطه‌ای است که در اثر نکاح یا نسب یا رضاع بین دو نفر وجود دارد. قرابتی را که از نسب حاصل شده است «قرابت نسبی» و خویشاوندی ناشی از نکاح را «قرابت سببی» و خویشی حاصل از شیرخوارگی را «قرابت رضاعی» می‌نامند.[1]
منابع
1. کاتوزیان، ناصر، خانواده، ج1، ش5، تهران، انتشارات گنج دانش، چاپ پنجم، 1400.