ماده 13 قانون آیین دادرسی مدنی

دادگاه صالح در دعاوی بازرگانی

در دعاوی بازرگانی و دعاوی راجع به اموال منقول که از عقود و قراردادها ناشی شده باشد، خواهان می‌تواند به دادگاهی رجوع کند که عقد یا قرارداد در حوزه آن واقع شده است یا تعهد می‌بایست در آنجا انجام شود.

تفسیر ماده 13 قانون آیین دادرسی مدنی

+ تعریف دعاوی بازرگانی: هر دعوایی را که منشا مستقیمِ آن کارهای تجاری باشد، دعوای بازرگانی می گویند.[1]

+ در دعواهای مشمول این ماده، خواهان حق مراجعه به یکی از سه دادگاه محل اقامت خوانده، دادگاه محل انعقاد عقد، یا دادگاه محل انجام تعهد را دارد.[1]