ماده 252 قانون مجازات اسلامی

مصادیق قذف

کسی که به قصد نسبت دادن زنا یا لواط به دیگری، الفاظی غیر از زنا یا لواط به کار ببرد که صریح در انتساب زنا یا لواط به افرادی از قبیل همسر، پدر، مادر، خواهر یا برادر مخاطب باشد، نسبت به کسی که زنا یا لواط را به او نسبت داده است، محکوم به حد قذف و درباره مخاطب اگر به علت این انتساب اذیت شده باشد، به مجازات توهین محکوم می‌گردد.

ماده 253 قانون مجازات اسلامی ماده 251 قانون مجازات اسلامی

تفسیر ماده 252 قانون مجازات اسلامی

+ قاذف: کسی که قذف می‌کند.

+ مقذوف: قذف شونده

+  به طور کلی، در جرایمی که با عنوان توهین یا اهانت قابل مجازات هستند، نتیجه شرط نیست و صرف موهن (اهانت آمیز) بودن عرفی رفتار مرتکب و لحاظ سایر شرایط کافی به نطر می‌رسد. بنابراین، هتک حیثیت و آبروی طرف یا اذیت شدن او و یا هر نتیجه مشابهی برای تحقق جرم توهین ضرورت ندارد. در قانون مجازات اسلامی بر این قاعده تنها یک استثناء وارد شده و آن ماده ۲۵۲ است.

ماده ۲۵۲ و مقید بودن آن به نتیجه، استثناء بر قاعده است و باید به قدر متقین آن اکتفا شود.[1]