ماده 130 قانون مدنی

کسی حق ندارد خانه خود را به فضای خانه همسایه بدون اذن او خروجی بدهد و اگر بدون اذن او خروجی بدهد ملزم به رفع آن خواهد‌ بود.

تفسیر ماده 130 قانون مدنی

+ واژه خروجی به معنی بخش بیرون جسته از بنا است. بالکن نیز این قبیل است. مفاد ماده 130 قانون مدنی نیز، به قرینه موقعیت آن پیش از ماده 131 قانون مدنی که به ورود شاخه درخت به فضای ملک می‌پردازد، منع تجاوز به فضای ملک همسایه بدون رضای او است. بدین معنی که شخص نمی‌تواند بخشی از ساختمان خود را برجسته و برآمده کند و بدین وسیله فضای ملک همسایه را در اختیار بگیرد. این حکم نتیجه منطقی مالکیت همسایه بر فضای محاذی ملک خویش است (ماده 38 قانون مدنی) و تجاوز بدان در حکم تجاوز به ملک همسایه.[1]